خواندن ندارد

از سفری که رویایم بود بروم و اگر می‌رفتم، لابد حالم بهتر می‌شد جا ماندم؛ چون پولش را نداشتم. بعد برای انتقام، از صفحهٔ تک‌تک تورهایی که عضوشان بودم بیرون آمدم و خبرنامه‌هایشان را بستم.

خواندن ندارد...

کاش فال‌گیری، جادوگری چیزی باشد که خط‌های عمیق کف دستم را خوب تعبیر کند، که دلم را آن‌قدر گرم کند تا فریبش را بخورم و از ذوق داروندارم را به پایش بریزم.

خواندن ندارد...

کاش دروغ نمی‌گفت یا کمتر می‌گفت یا لااقل وقتی می‌گفت، سرش را طوری می‌چرخاند که لب‌هاش در نزدیک‌ترین فاصله از صورتم نباشد. خواندن ندارد...

اولی گفت «خل شدید؟ مگه می‌شه خودشون بیمارستان خودشونو بزنن؟» دومی نیشخند زد و ادامه داد «چرا نشه؟ مثل ما که خودمون هواپیمامونو زدیم» و سیگار بعدی‌اش را روشن کرد.

خواندن ندارد...

آدم‌ها می‌گفتند «شاید قرار است خدا بهترش را نصیبت کند.» ولی من هیچ‌وقت بهترش را نمی‌خواستم. «همان» را می‌خواستم. همان «بد» خودم را. خواندن ندارد...